|
Latinski naziv
|
Amaranthus albus L.
|
|
Srpski naziv
|
Beli štir
|
|
|
|
Jednogodišnja, jednodoma, zeljasta biljka, sa jakim, odrvenelim, stubolikim korenom. Stablo je uspravno, visoko 10-100 cm, od baze razranato, grane su odstojeće. Listovi su naizmenični, prosti, obrnuto jajoliki, po obodu celi, talasasti. Cvetovi su jednopolni, zeleni, grupisani su u guste klasolike cvasti u pazuhu listova. Postoje dva ekotipa: na siromašnim zemljištima raste oblik sa sitnim listovima a na bogatim zemljištima krupnolisni oblik. Plod je čaura. Cvetanje i oprašivanje: VII-X; amenofilija (vetrom). Plodonošenje i raznošenje: VII-XI; anemohorija (vetrom), antropohorija (čovek).
Poreklom iz Severne Amerike (SAD-Meksiko), kod nas je odomaćen. U Evropi se pojavio prvi put u Italiji kod Toskane 1723. godine, a početkom XIX. veka u celoj južnoj Evropi. U Karpatskoj kotlini se pojavio krajem XIX. veka, a u Vojvodini početkom XX. veka. Širi se pravcem jug-sever: iz južne Evrope prema severu. Nastanjuje niske okopavine, šećernu repu, soju, niske sorte suncokreta, ruderalna staništa, vinograde, strnjišta, zapuštene bašte, u prirodi suve travne formacije.
Autor: Pal Boža
|
|
|
Potencijalno invazivna vrsta
|
|
|
Dragiša Savić, Jožef Dožai, Tomica Mišljenović
|
|
|
|
